Ondertoezichstelling en uithuisplaatsing van vlijf kinderen die in auto lijken te wonen
Cobie Voorberg
Een nieuwe vorm van dakloosheid rukt op: mensen die geen woonruimte kunnen vinden en noodgedwongen in een auto leven. Een onwenselijke situatie voor zowel volwassenen maar misschien nog wel meer voor kinderen. Kwetsbare gezinnen, eenoudergezinnen die op één of andere manier geen woonruimte hebben kunnen behouden. Vaak is er meer aan de hand dan gebrek aan woonruimte. Een extra reden om kwetsbare gezinnen in beeld te houden bij gemeenten en hulpverleners. In deze blog bespreek ik een uitspraak van de rechtbank Den Haag van 11 juli 2024, waarin ondertoezichtstelling en uithuisplaatsing van kinderen wordt verzocht.
In de casus die heeft geleid tot de uitspraak van de rechtbank Den Haag van 11 juli 2024, was ook sprake van een kwetsbaar gezin dat in een auto leefde. Het gezin bestaat uit twee ouders en vijf jonge kinderen. In de uitspraak is te lezen dat de betrokkenen bij het gezin, waaronder hulpverleners, bekenden van het gezin, de politie en Veilig Thuis, grote zorgen hebben over de ontwikkeling van de kinderen.
Zo vertonen de kinderen tekenen van verwaarlozing en hebben de ouders onvoldoende middelen om eten en luiers voor de kinderen te kopen. De rechtbank overweegt dat voor de ontwikkeling van de jonge kinderen rust, reinheid, en regelmaat belangrijk is. Rechtsoverweging 3.2: “Dit ontbreekt omdat de ouders een zwervend bestaan leiden en niet kunnen voorzien in de basale zorg voor de kinderen. Er zijn ook zorgen geuit over mogelijke fysieke mishandeling van de kinderen door de ouders.” Daarnaast zijn er zorgen omdat de ouders zich aan de hulpverlening onttrekken en steeds onder de radar blijven door in het buitenland te verblijven.
“Het is daarom ook lastig om in contact te komen met de ouders waardoor er geen zicht is op de ontwikkeling van de kinderen en de gezinssituatie. De Raad vindt het gezien de zorgen en het gegeven dat de ouders steeds onder de radar verdwijnen noodzakelijk om de kinderen uit huis te plaatsen”, zo wordt overwogen onder 3.2.
De kinderrechter spreekt de door de Raad voor de Kinderbescherming verzochte machtiging uithuisplaatsing aan. Deze uitspraak maakt opnieuw duidelijk hoe groot het belang is van betrokken hulpverleners rondom gezinnen, zodat onveilige en zorgelijke situaties van kwetsbare kinderen op tijd kunnen worden opgemerkt. De kanttekening daarbij is wel dat eerdere signalering en medewerking van ouders mogelijk uithuisplaatsing had kunnen voorkomen. Dat is echter niet altijd te voorkomen. De hoop is dat in deze en ook andere situaties de ouders wel gaan meewerken met hulpverlening en hun leven weer op orde krijgen, zodat de kinderen weer met hun ouders kunnen worden herenigd.
